Gek op Kunst / Gea Koopman
Mijn naam is Gea Koopman, in 1999 ben ik afgestudeerd met een installatie aan Academie Minerva, richting Theatervormgeving/ scenografie en fotografie als extra vak. ‘Leven en dood’ is sindsdien een terugkerend thema in mijn werk. Naast installaties heb ik o.a. fotoseries en video’s gemaakt. In 2001 heb ik gewerkt voor ‘Sonsbeek 9’ van Jan Hoet en is door het geven van rondleidingen een educatie-virus aangewakkerd. Ik besloot vervolgens deel te nemen aan de kersverse BIK-opleiding, Beroepskunstenaars in de Klas, en daarna een extra module aan Fontys voor een lesbevoegdheid. Sindsdien ben ik regelmatig betrokken bij educatieve kunstprojecten, community-art projecten en enkele werken in de openbare ruimte. In 2012 kreeg mijn autonome werk een nieuwe wending. Ik was inmiddels verhuisd van de stad naar het platteland en begon te experimenteren met botjes van gesneuvelde dieren. Hieruit creëerde ik nieuwe wezens en noemde dit werk ‘Overleven’. Sommigen kregen een bestaan als een los beeld onder een stolp of in een vitrine, anderen werden onderdeel van een diorama of een installatie. Na een tijdje kreeg ik de behoefte om ze los te laten in een passende omgeving en begon ik samengestelde foto-landschappen te creëren waar ik een of meerdere wezens in plaatste. Maar ik wilde meer, wilde mijn wezens tot leven wekken. Wat betekent dat? Wanneer komt iets tot leven? Dit waren vragen die mij enige tijd bezig hielden, tot ik besloot dat ik dit in animatie wilde uiten. Voor ‘DeFKa Research SC’, een thematisch magazine die 2x per jaar verschijnt, heb ik een tweetal essays geschreven; ‘Montage als rode draad’ ging over verschillende vormen van montage in mijn werk. Hierin blik ik terug op mijn thesis van 20 jaar geleden over interactie als vorm van communicatie. Ik was toen heel erg geïnteresseerd in montagevoorstellingen en ontwikkelingen op gebied van VR-toepassingen voor theater en leg een link met waar ik nu sta, klaar om mijn werelden virtueel te creëren! Mijn tweede bijdrage ging over iconen en hoe een project in Estland heeft geleid tot een icoon van Lodewijk van Heiden, hier beter bekend als Berend Botje. Sinds kort ben ik mij aan het oriënteren op panorama-fotografie en op (virtuele) toepassingen die hiermee mogelijk zijn. Onlangs ontwikkelde ik Groninger lijkenhuisjes de kunstroute ‘Gedenkwaardig’ waarvan een virtuele tour is overgebleven. Bekijk de route op: virtualartmuseum.nl/kunstroute-gedenkwaardig De naam voor de site is geboren toen musea vanwege coronamaatregelen opnieuw werden gesloten. In die periode was ik bezig met de organisatie van bovenstaande kunstroute. Ook ik kreeg voor de route te maken met uitstel en begon te dromen van een museum welke altijd geopend zou zijn… Dit wordt een virtueel museum, een project wat ik de komende tijd verder wil ontwikkelen! Naast deze rode draad in mijn werk voel ik, vaak door bepaalde gebeurtenissen, een noodzaak tot specifiek activistische acties of – kunstwerken. Voorbeelden hiervan zijn een inpakactie van beelden in de openbare ruimte met oranje dekzeil en afzetlint als protest tegen de bezuinigingen op cultuur van Halbe Zijlstra in 2010. Ik maakte enkele zorgenkindjes; om aan te kaarten dat het niet eerlijk is dat de grote dorpen in de gemeente die over een kabelverbinding beschikten glasvezel kregen terwijl de kleine dorpen met een koperen telefoonverbinding achterbleven; m.b.t. de vluchtelingencrisis om aan te kaarten dat iemand slechts op zoek is naar een veilige plek. In de educatiesfeer heb ik verschillende projecten gedaan rond bewustwording van met name plastic afval. Ook voelde ik de noodzaak om iets met het mondkapjes-zwerfafval te doen. Gewapend met plastic (brood)zakken heb ik dit zwerfafval verzameld. Na een tijd in quarantaine heb ik ze grondig gereinigd en samengevoegd tot een ijsberg om hiermee ‘het klimaatprobleem’ aan te kaarten. In de expo 'Shelter' bij Fort aan den Ham in Uitgeest stond de ijsberg tentoongesteld met weerspiegeling in het water.
Categorieën
